dijous, 5 d’agost del 2010

Aquí no hi vinc més/ Aquí no vengo mas

Agafem l'avió i en una sola hora arribem a Medan, capital de Sumatra, una de les illes d'Indonèsia. És curiós, sortim a les 14h de Malàisia i arribem a les 14h a Indonèsia, jeje. Com cada vegada quan arribem a un país nou , és hora hora de passar per immigració per obtenir el visat. En aquest cas, hem de pagar 25 dòlars però tenim un petit problema ja que no accepten dòlars dels antics. Per sort encara ens queda moneda de Malàisia i podem pagar el visat amb ella. Ens havien dit que també necessitàvem per entrar al país un bitllet de sortida i dues fotos amb el fons vermell. Doncs bè, no ens ho han demanat.
Ja estic cansat de regatejar però és que aquí s'ha de fer per tot sinó acabes pagant molt més del compte. Medan és una ciutat, diguem, lletja, sol estem aquí per dormir ja que el nostre bus surto al matí següent. Encara que arribem bastant d'hora, tots els “hostels” ja estan ocupats. Desprès de donar voltes durant una hora per fi trobem una habitació bruta, un lavabo que millor no fer-lo servir i uns quants bitxos. Definitivament és una de les pitjors habitacions del meu viatge...i a sobre, cara. No tenim cap altre opció...o això o dormir al carrer. Tot i així sobrevivim, encara que al dia següent ens aixequem amb unes quantes picades que no semblen de mosquits...ups!!
Ja ha passat la nit i ens dirigim cap a l'estació de bus. Regategem pel Tuk-Tuk (aquí es tracta d'una moto amb una mena de sidecar per dues persones) i, com no, també regategem pel bus sense aire condicionat. Vaja viatget ens espera!!! Compro unes quantes provisions, sobretot aigua, i ja estic preparat per unes quantes hores més de bus. Aquest cop un bus Indonesi. El Matt està una mica cansat d'anar d'un lloc a un altre així que decideix anar-se directament cap el nord i descansar durant dues setmanes. No em d'oblidar que ell porta dos anys i mig viatjant...és el meu ídol. Ens acomiadem una altre vegada però em quedat amb ell a Pulau Weh, una illa en el nord de Sumatra.

Cogemos el avión y en una sola hora llegamos a Medan, capital de Sumatra, una de las islas de Indonesia. Es curioso, salimos a las 14h de Malaisia y llegamos a las 14h a Indonesia, jeje. Como cada vez cuando llegamos a un país nuevo , es hora hora de pasar por inmigración para obtener el visado. En este caso, tenemos que pagar 25 dólares pero tenemos un pequeño problema ya que no aceptan dólares de los antiguos. Por suerte todavía nos queda moneda de Malasia y podemos pagar el visado con ella. Nos habían dicho que también necesitábamos para entrar en el país un billete de salida y dos fotos con el fondo rojo. Pues bien, no nos lo han pedido.
Ya estoy cansado de regatear pero es que aquí se tiene que hacer por todo sino acabas pagando mucho más de la cuenta. Medan es una ciudad, digamos, fea, solo estamos aquí para dormir ya que nuestro bus sale a la mañana siguiente. Aunque llegamos bastante temprano, todos los “hostels” ya están ocupados. Después de dar vueltas durante una hora por fin encontramos una habitación sucia, un lavabo que mejor no usarlo y unos cuántos bichos. Definitivamente es una de las peores habitaciones de mi viaje...y encima, cara. No tenemos otra opción...o esto o dormir en la calle. Aún así sobrevivimos, aunque al día siguiente nos levantamos con unas cuántas picaduras que no parecen de mosquitos...ups!!
Ya ha pasado la noche y nos dirigimos hacia la estación de bus. Regateamos por el Tuk-Tuk (aquí se trata de una moto con una especie de sidecar para dos personas) y, como no, también regateamos por el bus, sin aire acondicionado. Vaya viajecito nos espera!!! Compro unas cuántas provisiones, sobre todo agua, y ya estoy preparado para unas cuántas horas más de bus. Esta vez un bus Indonesio. El Matt está ya algo cansado de ir de un lugar a otro así que decide irse directamente hacia el norte y descansar durante dos semanas. No tenemos que olvidar que él lleva dos años y medio viajando...es mi ídolo. Nos despedimos otra vez pero he quedado con el en Pulau Weh, una isla en el norte de Sumatra.

Miki Sama Sama

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada